J–K
Andrzej Jabłoński
Zatrudniony w Muzeum Przyrodniczym, od 1980 r. członek NZS i aktywny działacz NSZZ ,,Solidarność”. Po 13 grudnia 1981 r. rozwijał podziemne struktury NSZZ ,,Solidarność”, a później również aktywnie działał w ,,Solidarności Walczącej”, pod pseudonimem ,,Ferrari”. Brał udział w udanej akcji uprzedzenia i ewakuowania osoby zagrożonej zatrzymaniem przez SB. Organizował nowe dokumenty dla ukrywającego się Kornela Morawieckiego. Był łącznikiem między podziemnymi strukturami NSZZ „Solidarność’” i ,,Solidarności Walczącej”. Kolportował pisma „Z dnia na dzień” i ,,Solidarność Walcząca”. Organizował i brał udział w spotkaniach działaczy oraz drukarzy we Wrocławiu i na Wybrzeżu, rozwijając sieć konspiracyjną obu organizacji.
Po przeszukaniu przez SB jego mieszkania w listopadzie 1982 r., został zatrzymany bez nakazu i internowany. 11 grudnia 1982 r. został tymczasowo aresztowany i osadzony w areszcie śledczym przy ul. Świebodzkiej. Następnie przeniesiony do więzienia przy ul. Kleczkowskiej, najpierw na oddział szpitalny, później do celi, by wreszcie ponownie trafić do aresztu przy ul. Świebodzkiej. 29 lipca 1983 r. ostatecznie postępowanie sądowe zostało umorzone na mocy amnestii.
Andrzej Jabłoński nadal pracuje w Muzeum Przyrodniczym, od 1992 r. pełniąc również obowiązki Zakładowego Społecznego Inspektora Pracy w UWr, a od 2006 r. także Wiceprzewodniczącego i Przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ ,,Solidarność” Uniwersytetu Wrocławskiego.
Alicja Jakubiszyn
Absolwentka matematyki UWr. Była członkinią „Solidarności” od 1980 r., jako członkini Prezydium Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność”‚ UWr była współorganizatorką strajku, który rozpoczął się na terenie UWr po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 r. Internowana w Zakładzie Karnym we Wrocławiu, a następnie w Ośrodku Odosobnienia w Gołdapi. Skazana za kontynuowanie działalności związkowej i współorganizowanie strajku na karę dwóch lat pozbawienia wolności w zawieszeniu oraz karę grzywny. W latach 1982–1986 miała zakaz wyjazdu do wszystkich państw. Działała w podziemnej Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność UWr oraz w Arcybiskupim Komitecie Charytatywnym tworząc tzw. kartoteki osób poszkodowanych.
Odznaczona Medalem Złotym za Długoletnią Służbę (2010).
dr Tadeusz Jakubowski
Absolwent matematyki UWr, w latach 1973–1991 pracownik UWr. W marcu 1968 r. uczestnik strajku studenckiego na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1977–1980 współpracownik KOR i ROPCiO, w 1977 r. sygnatariusz listu w obronie aresztowanych członków i współpracowników KOR.
Członek prezydium Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność”, od lutego 1981 r. wiceprzewodniczący. Redaktor „Komunikatu KZ NSZZ Solidarność przy Uniwersytecie Wrocławskim”.
13 grudnia 1981 r. współinicjator strajku na UWr., tajny przewodniczący Komitetu Strajkowego. Ukrywał się do września 1982 r. Bliski współpracownik Władysława Frasyniuka, współorganizator i kierownik sekretariatu RKS, później członek RKS. Od lipca do listopada 1982 r. szef wrocławskiego Radia „Solidarność”, pod jego kierunkiem przygotowano i wyemitowano siedem audycji. Autor tekstów w „Z dnia na dzień”. Jesienią 1982 r. powołany do służby w Wojskowym Obozie Specjalnym, której uniknął dzięki hospitalizacji.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).
dr Kazimierz Jerie
Absolwent fizyki UWr. W marcu 1968 r. uczestnik strajku w gmachu głównym UWr. Od września 1980 r. był członkiem „Solidarności” w Instytucie Fizyki UWr. Po 13 grudnia 1981 r. był nieformalnym szefem grupy na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UWr, zwanej kancelarią RKS NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk. Grupa zajmowała się zbieraniem informacji o internowanych, kontaktami z wrocławskimi TKZ, organizowaniem mieszkań i obsługą RKS. Do 1983 r. prowadził punkt kolportażowy wydawnictw RKS. Był kasjerem RKS i dysponentem środków finansowych przechowywanych we wrocławskiej Kurii Arcybiskupiej.
Laureat Nagrody Ministra Edukacji Narodowej za osiągnięcia naukowe (1996 i 2000 r.), odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009 r.)
dr Adolf Juzwenko
Absolwent historii i pracownik UWr. W 1946 r. został ekspatriowany na Ziemie Odzyskane. W latach 1960–1981 w ZSL, w 1956–1961 członek ZSP, 1959–1965 ZMW; 1961–1980 w ZNP. W 1968 r. był uczestnikiem strajku na UWr. Od 1978 r.współpracownik ROPCiO i SKS we Wrocławiu. Członek wrocławskiego KIK, współorganizator Tygodni Kultury Chrześcijańskiej. Od 1979 r. współpracownik KPN, Klubu Samoobrony Społecznej, redakcji niezależnego „Biuletynu Dolnośląskiego”.
Sygnatariusz „Listu do władz PRL” z apelem o zawarcie porozumienia ze strajkującymi; doradca KS w Zajezdni MPK nr 7 we Wrocławiu; od września 1980 r. w „Solidarności”, członek Komitetu Założycielskiego, następnie przewodniczący Komisji Wydziałowej na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UWr, wiceprzewodniczący KZ na UWr.
Po 13 grudnia 1981 r. działał w ukryciu, był współorganizatorem struktur podziemnych „Solidarności” w woj. wałbrzyskim, autorem publikacji w prasie podziemnej i współpracownikiem Solidarności Walczącej. W 1982 r. internowany oraz aresztowany pod zarzutem kolportażu nielegalnych wydawnictw. Współorganizator niezależnego życia naukowego i kulturalnego, wykładowca w kościołach i prywatnych mieszkaniach, kolporter podziemnej prasy. Wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, poddawany rewizjom. W 1988 r. uczestnik strajku na UWr.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2009 r.).
śp. Piotr Kaczyński
W latach 1976–1991 zatrudniony na Uniwersytecie Wrocławskim jako pracownik techniczny i starszy pedel. Zapisał się w historii uniwersytetu szczególnie w nocy z 14 na 15 grudnia 1981 r. Wówczas siły milicyjne i służby bezpieczeństwa przystąpiły do pacyfikacji strajku okupacyjnego, który na wieść o wprowadzeniu stanu wojennego podjęło w gmachu głównym Uniwersytetu Wrocławskiego kilkudziesięciu pracowników i studentów. Dzięki sprytowi i świetnej znajomości budynku Piotr Kaczyński zdołał dużą część strajkujących bezpiecznie ukryć, a nad ranem niepostrzeżenie wyprowadzić z otoczonego przez ZOMO gmachu.
Piotr Kaczyński zmarł w 1992 r.
Jan Koziar
Emerytowany pracownik UWr, w latach 1978–1980 brał udział w zbieraniu funduszy na Komitet Obrony Robotników oraz w kolportażu wydawnictw niezależnych. Był członkiem „Solidarności” od 1980 r. Po wprowadzeniu stanu wojennego zorganizował akcje „Solidarność Zwycięży”, w której rozdano pół miliona ulotek. W październiku 1982 r. został rozszyfrowany przez SB i zwolniony z UWr – działał w ukryciu przez ponad 6 lat (przez kilkanaście dni ukrywał w swoim domu Władysława Frasyniuka). Był w tym czasie poszukiwany przez SB listem gończym.
Prowadził działalność organizacyjną, wydawniczą, programową i publicystyczną. Do końca 1984 r. roku wydawnictwo podziemne, z którym współpracował, wydało 13 broszur w łącznym nakładzie 50 tys. egzemplarzy. W podziemiu zajął się również konstruowaniem maszyn drukarskich, które miały być produkowane w konspiracji. Przywrócony do pracy w kwietniu 1989 r.
Piotr Krukowski
Absolwent informatyki UWr. W latach 1975–1976 wykonawca i kolporter ulotek przypominających o zbrodni katyńskiej, wzywających do protestów przeciwko poprawkom do Konstytucji PRL, inicjator i uczestnik malowania we Wrocławiu napisów upamiętniających zbrodnię katyńską. Od 1979 r. współpracownik Kornela Morawieckiego i kolporter niezależnych wydawnictw.
Od października 1980 r. w NZS, współzałożyciel NZS na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UWr. W 1981 r. przywódca strajku studentów o rejestrację NZS na macierzystym wydziale, współredaktor „Komunikatu” NZS, członek Zarządu Uniwersyteckiego NZS. Współorganizator Marszu na rzecz uwolnienia więźniów politycznych we Wrocławiu.
W 1981 r. uczestnik strajku na UWr, zatrzymany i internowany. W latach 1982–1984 członek podziemnego Zarządu Uniwersyteckiego NZS, 1983–1984 redaktor podziemnego pisma „Komunikat” NZS, X 1983 współautor broszury „Niezależne Zrzeszenie Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. Rys historyczny wydanej w podziemiu”.
Przygotowano na podstawie „Encyklopedii Solidarności” oraz zgłoszonych wniosków.