L–U
śp. dr Małgorzata Longchamps de Bérier
Absolwentka prawa, pracowała na stanowisku asystenta, była członkinią Rady Wydziału Prawa i Administracji oraz Senatu UWr.
Zaangażowana w działalność NSZZ „Solidarność” zarówno na UWr, jak również strukturach regionalnych Związku. Wykorzystując swoją wiedzę prawniczą opiniowała akty prawne, działała we Wszechnicy, a przede wszystkim aktywnie angażowała się w prace nad statutem i przygotowywaną wówczas ustawą o szkolnictwie wyższym, angażowała się również w prace Krajowej Sekcji Nauki „Solidarności”.
Współpracowała z czasopismami wydawanymi przez KZ NSZZ „Solidarność” zarówno uniwersyteckimi („Komunikaty”) jak i wydawanymi przez Zarząd Regionu. Po wprowadzeniu stanu wojennego bardzo aktywnie angażowała się w działalność podziemną, członkini Społecznego Komitetu Nauki. Współpracowniczka Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego, organizowała pomoc prawną w procesach politycznych, pomoc internowanym i ich rodzinom, pomagała w zdobywaniu leków dla chorych, oferowała opiekę ukrywającym się i ich bliskim.
Od 16. roku życia chorowała na nieuleczalną, dziedziczną chorobę. W latach 80. choroba poczyniła znaczne postępy, ale mimo to Małgorzata Longchamps de Bérier nie zaprzestała aktywnej działalności. Przyjaciele i znajomi postarali się o możliwość leczenia we Francji, gdzie możliwe byłoby powstrzymanie i spowolnienie choroby. Niestety, władza komunistyczna uzależniała wydanie paszportu od podjęcia współpracy z SB, na co nie wyraziła zgody. Paszport uzyskała dopiero pod sam koniec lat 80., gdy na skuteczne leczenie było już za późno. Po powrocie z Francji szybko trafiła do szpitala, gdzie zmarła 2 marca 1989 r.
śp. prof. dr hab. Józef Łukaszewicz
Absolwent i wykładowca matematyki na UWr. W czasie II wojny światowej żołnierz AK, w 1944 wywieziony do Związku Sowieckiego. Współzałożyciel wrocławskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. W grudniu 1976 r. jeden z ośmiorga sygnatariuszy „listu profesorskiego”, w którym domagano się od władz PRL wyjaśnienia wydarzeń Czerwca ’76. W czerwcu 1977 r. sygnatariusz listu w obronie aresztowanych członków i współpracowników Komitetu Obrony Robotników.
W latach 1981–1984 członek Prymasowskiej Rady Społecznej. W stanie wojennym zaangażowany w prace Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego.
W 1981 pierwszy demokratycznie wybrany rektor Uniwersytetu Wrocławskiego. Decyzją władz PRL usunięty ze stanowiska w sierpniu 1982 r. W grudniu 1988 wszedł w skład Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011).
Józef Łukaszewicz zmarł 26 sierpnia 2013 r.
Renata Otolińska
Absolwentka filologii polskiej. W latach 1977–1980 działaczka SKS we Wrocławiu, rzeczniczka i skarbnik. W latach 1977–1981 współpracowniczka NOW-ej; 1978–1979 redaktorka niezależnego pisma „Podaj Dalej”. W 1978 r. członkini samorządu studenckiego UWr. Kolporterka niezależnych pism, m.in. „Biuletynu Informacyjnego” KSS KOR, „Robotnik” oraz książek z Warszawy; prowadziła bibliotekę wydawnictw niezależnych. W 1979 r. została zawieszona w prawach studenta, pozbawiona stypendium i miejsca w akademiku. Wielokrotnie zatrzymywana, poddawana rewizjom i rozmowom ostrzegawczym.. W 1980 r. uczestniczka głodówki protestacyjnej w Podkowie Leśnej w obronie uwięzionych działaczy KSS KOR.
Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007 r.), Złotym Krzyżem Zasługi (1999 r.).
prof. dr hab. Jan Sobczyk
Absolwent fizyki, w latach 1977–1980 był działaczem wrocławskiego SKS. W 1979 r. współredagował pismo SKS „Podaj Dalej”, był inicjatorem przekształcenia tego tytułu w „Akademickie Pismo Informacyjne”. We listopadzie 1979 r. był uczestnikiem demonstracji przy Grobie Nieznanego Żołnierza, wielokrotnie zatrzymywany.
W sierpniu 1980 r. działalnością wydawniczą wspierał strajk w Zajezdni przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu. We wrześniu i październiku 1980 r. był członkiem Tymczasowego Komitetu Założycielskiego NZS. Był współzałożycielem i członkiem zespołu redakcyjnego pisma wrocławskiego NZS „No Więc”. W 1981 r. pracownik ZR Dolny Śląsk, odpowiedzialny za kierowanie pismem ZR „Z Dnia na Dzień”.
W grudniu 1981 r. był internowany, zwolniony w październiku 1982 r. Od 1987 r. pracownik UWr. W maju 1988 r. brał udział w strajku studenckim. W kwietniu 1989 r. był współzałożycielem stowarzyszenia Centrum Demokratyczne. W latach 1989–1993 był członek KZ „Solidarności” na UWr.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007 r.).
Danuta Stołecka
Absolwentka polonistyki UWr. Działaczka wrocławskiego Studenckiego Komitetu Solidarności. W 1980 r. współzałożycielka NZS na UWr. 1980-1981 pracownik Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego/Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk. Członkini redakcji „Z dnia na dzień”. W stanie wojennym internowana we Wrocławiu, Gołdapi i Darłówku. 1984-1996 na emigracji, organizowała pomoc dla opozycji w Polsce.
Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).
dr Wojciech Sysło
Pracownik Instytutu Instytutu Fizyki Doświadczalnej UWr. Niezwykle zaangażowany w działalność podziemnej „Solidarności” w środowisku fizyków z UWr. Aktywnie udzielał się w ramach działalności wydawniczej (przewóz papieru, druk matryc, odbiór gazetek) oraz zbiórek pieniędzy. Ogniskował działalność „Solidarności” na poziomie lokalnym w sposób jawny dla szerokiego grona kolegów i koleżanek z Instytutu Fizyki Doświadczalnej oraz Instytutu Fizyki Teoretycznej UWr.
prof. dr hab. Ludwik Turko
Pracownik Instytutu Fizyki Teoretycznej, w marcu 1968 r. uczestnik strajków studenckich we Wrocławiu. Kolporter niezależnych pism, m.in. „Biuletynu Informacyjnego” KOR/KSS „KOR”. Od 1980 r. w „Solidarności”, członek Komitetu Założycielskiego na UWr, od 1981 przewodniczący Komisji.
W grudniu 1981 r. przewodniczył Komitetowi Strajkowemu na UWr. Następnie się ukrywał, w styczniu 1982 r. internowany. W lutym 1982 r. aresztowany, w kwietniu zwolniony ze względu na stan zdrowia. W 1982 r wielokrotnie zatrzymywany, ponownie internowany w listopadzie 1982 r. Postępowanie w sprawie kierowania strajkiem na UWr umorzono w lipcu 1983 r. na podstawie amnestii.
Kolportował wiele podziemnych pism. Był współzałożycielem, redaktorem i autorem podziemnego pisma „Z Rąk do Rąk” oraz autorem w wielu innych tytułach. W maju 1988 r. doradzał NZS UWr podczas strajku.
Był posłem RP w latach 1991–1997, następnie sędzią Trybunału Stanu. W latach 2002–2010 pełnomocnik prezydenta Wrocławia ds. nauki.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009 r.), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015 r.), Medalem KEN (1997 r.).
Joanna Turkowska
Absolwentka etnografii UWr. Działaczka wrocławskiego Studenckiego Komitetu Solidarności (w 1980 r. rzecznik SKS), współpracowniczka Komitetu Obrony Robotników i KSS „KOR”. W sierpniu 1980 r. uczestniczyła w strajku w Zajezdni nr 7 we Wrocławiu. W 1981 r. zatrudniona w Zarządzie Regionu NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk, pracownica Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych. Członkini redakcji „Z dnia na dzień”. W stanie wojennym internowana we Wrocławiu i Gołdapi.
Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).
Krzysztof Turkowski
W 1975 r. współorganizator strajku studentów UWr pracujących na budowie w Karl-Marx-Stadt w NRD. W latach 1976–1980 współpracownik KOR/KSS „KOR”, NOW-ej, 1978–1980 działacz SKS we Wrocławiu; 1979–1980 Klubu Samoobrony Społecznej tamże. Kolporter, współpracownik i autor wielu wydawnictw niezależnych i emigracyjnych, twórca audycji historycznych i politycznych. Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany.
Współorganizator i uczestnik strajku w Zajezdni nr 7 we Wrocławiu, członek MKS tamże, redaktor „Komunikatów Strajkowych” MKS we Wrocławiu. Od 1980 r. w „Solidarności”, członek prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego, piastował wiele funkcji związkowych, redagował „Solidarność Dolnośląską”.
13 grudnia 1981 r. uczestnik strajku w Zajezdni nr 7 i Politechnice Wrocławskiej, ukrywał się do maja 1983 r., V–VIII 1982 członek redakcji „Z dnia na dzień”.
Współorganizator spotkań opozycji i wykładowca w ramach Duszpasterstw Ludzi Pracy, KIK, członek Komitetu Obrony Praw Człowieka we Wrocławiu. Organizator niezależnych letnich obozów samokształceniowych dla młodzieży, współorganizator akcji „Solidarność z Rumunią”, w ramach której zebrane pieniądze, dary i niezależne wydawnictwa zostały zawiezione dla opozycji w Rumunii i Polaków na Bukowinie. Publikował w prasie podziemnej i emigracyjnej.
W 1989 r. współpracownik KO „S” we Wrocławiu, radny Rady Miasta Wrocławia z listy WKO „S”, wiceprezydent, delegat do sejmiku wojewódzkiego.
Przygotowano na podstawie „Encyklopedii Solidarności” oraz zgłoszonych wniosków.