Ostatnie spotkanie w cyklu „Spotkania w Nehringu”
Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Towarzystwo Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej zapraszają na ostatni wykład w ramach 29. edycji cyklu popularnonaukowych prelekcji „Spotkania w Nehringu”.
8 czerwca 2025 (niedziela), godz. 11:00–12:00
prof. Dorota Heck
„Klasycyzm w najnowszej poezji polskiej”
Wykład odbędzie się w Czytelni Instytutu Filologii Polskiej (sala Nehringa, parter), pl. Nankiera 15b.
Biogram prof. Doroty Heck
Urodzona 22 marca 1962 we Wrocławiu; córka Romana Hecka, profesora historii, mediewisty, i Kazimiery Barłożanki. W 1976-80 uczęszczała do XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Polonii Belgijskiej we Wrocławiu, tu w 1980 zdała maturę. W 1980-85 studiowała polonistykę, a w 1983-86 filologię klasyczną na Uniwersytecie Wrocławskim (UWr.). Debiutowała w 1981 recenzją pt. Samotność i sacrum, dotyczącą tomu poezji Tomasza Jastruna pt. Promienie błędnego koła, a ogłoszoną w „Nowym Wyrazie” (nr 3). Po uzyskaniu magisterium na podstawie pracy Formy adresatywne w przekładzie „Eneidy” Andrzeja Kochanowskiego, napisanej pod kierunkiem profesora Jerzego Woronczaka, w 1985-88 pracowała jako młodszy bibliotekarz w Dziale Starych Druków Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu, a następnie w 1988-92 w Zakładzie Teorii Literatury i Literatury Współczesnej Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Powstańców Śląskich w Opolu. W 1988 opublikowała w „Rocznikach Humanistycznych” (nr 10) pierwszy artykuł naukowy pt. Przed zmartwychwstaniem. O poezji Mieczysława Jastruna (1903-1983). W 1992 obroniła na UWr. rozprawę doktorską pt. Problematyka wartości w eseistyce polskiej 1956-1986 (promotor prof. Wojciech Głowala) i rozpoczęła pracę w Zakładzie Historii Literatury Polskiej po roku 1918 Instytutu Filologii Polskiej (IFP) na tej uczelni (w 1992-93 jako asystent, w 1993-2006 jako adiunkt, w 2007-2018 jako profesor nadzwyczajny). Prowadziła badania nad twórczością Stanisława Ignacego Witkiewicza, Karola Irzykowskiego, Czesława Miłosza, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Tadeusza Różewicza, Zbigniewa Herberta, Andrzeja Kijowskiego oraz autorów mniej znanych lub niedocenionych. Zajęła się zagadnieniami nowego historyzmu, etyzmu we współczesnym literaturoznawstwie, odradzaniem się i odnawianiem tradycji filologicznych. W 1995 i 1998 przebywała w Cambridge na stypendiach (visiting fellow) w Darwin College i Newnham College. W 1998 została członkiem Towarzystwa Literackiego im. T. Parnickiego. W 2001 (a następnie w 2011 i 2020) otrzymała nagrodę naukową Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego. Jako autorka artykułów i recenzji podjęła współpracę m.in. z pismami „Topos” (od 2003) i „Arcana” (od 2006). W 2005 uzyskała na UWr. stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Bez znaku, bez śladu, bez słowa. W kręgu problemów duchowości we współczesnej literaturze polskiej. W semestrze zimowym 2010/2011 prowadziła zlecone wykłady i ćwiczenia dla studentów specjalności dziennikarstwo kulturalne w Dolnośląskiej Szkole Wyższej. Od 2011 przewodniczyła jury Nagrody Literackiej Czterech Kolumn. Od tegoż roku recenzje nowości wydawniczych zamieszczała m.in. na portalach wSieci (jako Maria Tarczyńska), wPolityce.pl i wnas.pl. W 2014 przeniosła się do Zakładu Historii Literatury Pozytywizmu i Młodej Polski IFP UWr. W 2015 otrzymała tytuł naukowy profesora. Od 2016 kierowała założoną przez siebie Pracownią Kultury Literackiej XX w. przy IFP UWr. W 2016 została wyróżniona przez kapitułę Nagrody Literackiej im. J. Mackiewicza (członkini kapituły od 2017). W tymże roku weszła w skład rady programowej kwartalnika „Nowy Napis”. W 2019 otrzymała stanowisko profesora zwyczajnego. Odznaczona brązowym medalem Gloria Artis (2022). Mieszka we Wrocławiu.
Wstęp wolny. Serdecznie zapraszamy!
Data publikacji: 29.05.2025
Dodane przez: M.K.
