Premiera najnowszej książki WUWr – „Pedagogiczna kultura przestrzenna między Wschodem a Zachodem”
Już 28 listopada 2025 r., podczas Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „DOBRY KLIMAT. Środowiska akademickie solidarnie na rzecz ekowspólności”, odbędzie się premiera wyjątkowej publikacji wydanej przez Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. To ważne wydarzenie połączy refleksję nad edukacją w antropocenie z interdyscyplinarnym spojrzeniem na kulturę przestrzeni.
Autorki książki – dr hab. Justyna Pilarska z Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Wrocławskiego, badaczka przestrzeni realizująca projekty naukowe w Japonii i Bośni, oraz prof. Maria Mendel z Uniwersytetu Gdańskiego – zaprezentują premierowo swoją najnowszą pracę: „Pedagogiczna kultura przestrzenna między Wschodem a Zachodem. Szkice do nie(tylko)ludzkich wymiarów edukacji w antropocenie”. Podczas konferencji podzielą się refleksjami nad przesłaniem książki w kontekście wyzwań edukacyjnych w epoce antropocenu.
Publikacja wydana przez Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, rozwija przestrzennie zorientowaną refleksję nad edukacyjnymi wyzwaniami, jakie rodzi kryzysowa kondycja współczesnego świata, przede wszystkim postępująca katastrofa klimatyczna. Wprowadza nowatorskie pojęcie pedagogicznej kultury przestrzennej, które – jako kategoria interdyscyplinarna – zasila „spatial studies” w poszukiwaniu nowych konceptualizacji przestrzeni w antropocenie. Analizy inspirowane filozofią François Julliena, proponującego spojrzenie na różnice kulturowe jako „szczeliny” między Wschodem a Zachodem, prowadzą Autorki do projektowania rozwiązań przestrzennych wykraczających poza antropocentryczne myślenie, akcentujących wspólność świata ludzi i nie-ludzi.
Rozwiązania te wpisują się w ideę zrównoważonego i regeneratywnego rozwoju oraz różne wymiary edukacji i animacji – od edukacji międzykulturowej po animację środowiskową. Książka rozwija pedagogikę miejsca, spotykając wschodnie i zachodnie spojrzenia na kulturę przestrzeni i nadając im nowe walory, szczególnie istotne w aktualnych, kryzysowych warunkach. Intencją Autorek jest, by edukacja w antropocenie przybierała postać pełnych sensu praktyk edukacyjnych oraz inspirowała do lepszych relacji w podzielanej przez ludzi i nie-ludzi przestrzeni co-vivendi, świecie eko-wspólności.
„Autorki poruszają temat wielkiej wagi: jak inaczej zamieszkać świat, jak go i w nim – dosłownie i metaforycznie – budować oraz żyć, by stał się on przestrzenią włączającą i nieantropocentryczną. Szczególnie interesująca jest tu perspektywa interkulturowa, która eliminując wszelki orientalizm i egzotyzację pozwala między tym, co japońskie, a tym, co zachodnie, wypracować ideę przestrzeni aktywnej, ewoluującej i edukacyjnej. To ekscytująca możliwość.” – mówi dr Joanna Bator.
Data publikacji: 27.11.2025 r.
Opublikowano przez: EJK
