Antropologia jak nowa!
Barokowy budynek przy ul. Kuźniczej 35, znany jako budynek Katedry Antropologii Uniwersytetu Wrocławskiego, stojący przy gmachu głównym Uniwersytetu Wrocławskiego, frontem do placu Uniwersyteckiego, to prawdziwa architektoniczna perełka. Po pięciu latach remontu znowu cieszy oczy wrocławian oraz turystów.
Remont kapitalny pod nadzorem konserwatora zabytków kosztował około 15 milionów zł. Zakończył się w kwietniu 2023 roku. Po pieczołowitej restauracji to architektoniczne dzieło sztuki jest powodem do dumy. Zachowane niemal wszystkie elementy historyczne wprawiają w zachwyt turystów i mieszkańców.
– To nasza perełka. Budynek jest dopracowany w każdym szczególe – przekonuje Damian Mroczyński, zastępca dyrektora generalnego ds. rozwoju i utrzymania majątku UWr. – Nawet kolor elewacji był dobierany całymi tygodniami, tak aby upodobnił się do przedwojennego – dodaje.
Kosztowna i pracochłonna restauracja zaczęła się w 2018 roku od remontu dachu. Rok później ocieplono strop poddasza i zabezpieczono ściany piwnicy przed wilgocią. Ostatni etap (2020 – 2023) obejmował renowację elewacji i przebudowę wnętrza, uwzględniającą m.in. ocieplenie i izolację ścian, wymianę okien, instalacji, montaż windy. Wewnątrz uwagę przyciągają m.in. oryginalne, drewniane schody.
Budowa obiektu według projektu J. Frischa i J. B. Peintnera zaczęła się w 1734. Na początku budynek był konwiktem, internatem dla uczniów uczęszczających do szkoły prowadzonej przez zakon pod patronatem św. Józefa. Kaplica patrona, refektarz i pomieszczenia gospodarcze znajdowały się na parterze. Na pierwszym piętrze mieściła się m. in. biblioteka, sala do ćwiczeń w szermierce, pokoje mieszkalne.
Podczas wojny 7-letniej budynek pełnił funkcję więzienia i lazaretu. W 1765 roku część pomieszczeń zaadaptowano na filię berlińskiego Królewskiego Banku Pruskiego.
Działalność konwiktu skończyła się w roku 1810 z powodu sekularyzacji. W budynku zamieszkali pracownicy nowo powołanego Uniwersytetu im. Fryderyka Wilhelma. Jednym z mieszkańców był filozof, fizyk i antropolog Henrik Steffens, na część którego obiekt zaczęto nazywać Domem Steffensa. Do roku 1930 znajdowały się tu sale wykładowe i dydaktyczne katedr przyrodniczych uniwersytetu, w tym antropologii, a później także psychologii.
Gruntownego remontu po zniszczeniach wojennych budynek doczekał się w 1953 roku. Wówczas przeszedł z rąk Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego na własność Polskiej Akademii Nauk.
Za kilka tygodni budynek zacznie pełnić funkcję administracyjną UWr.
Źródło informacji historycznych: Leksykon Architektury Wrocławia.
