Fragment strony gazety, cztery kolumny gazetowe z kilkunastoma ogłoszeniami tekstowymi, czarne litery na białym tle — Ogłoszenia drobne w: „Nowa Reforma” 1912, nr 385. Ze zbiorów Pracowni Badań nad Słowotwórstwem Nazw Żeńskich, Instytut Filologii Polskiej UWr

Polskie nazwy żeńskie – ekstrawagancja czy zakorzenienie w języku?

– Wbrew obiegowym upraszczającym opiniom, które pojawiają się w przestrzeni medialnej, wbrew stwierdzeniom typu „nazwy żeńskie wymyśliły feministki” czy „nazwy żeńskie zadają gwałt językowi” i wielu innym podobnym – językoznawcze badania naukowe przekonują, że feminatywy w polszczyźnie były obecne od stuleci. I to konstatacja w nauce nienowa – stwierdza prof. Agnieszka Małocha z Instytutu Filologii Polskiej UWr.

Zachęcamy do przeczytania artykułu Katarzyny Czechowicz, opublikowanego na stronie naukawpolsce.pl

Dla osób zainteresowanych tematyką podajemy link do strony Pracowni Badań nad Słowotwórstwem Nazw Żeńskich.

Polecamy również opracowania:

Małocha-Krupa A. (2018), Feminatywum w uwikłaniach językowo-kulturowych, Oficyna Wydawnicza ATUT, Wrocław.

Krysiak P. (2020), Nazwy żeńskie we współczesnej leksykografii polskiej i francuskiej. Analiza porównawcza wybranych najnowszych polskich i francuskich słowników ogólnych, Oficyna Wydawnicza ATUT, Wrocław.

Małocha-Krupa A. (2021), Feminine Personal Nouns in the Polish Language. Derivational and LexicographicalIssues, „Lexikos” Vol. 31, s. 101-118. [https://lexikos.journals.ac.za/pub/article/view/1630].