Prof. dr hab. Janusz Stopyra
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda postanowieniem z 5 września 2022 r. nadał dr. hab. Januszowi Stopyrze tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych w dyscyplinie językoznawstwo.
Germanista, językoznawca ze specjalnością skandynawistyczną. Studia magisterskie odbył w latach 1985-1990, staż asystencki w roku akademickim 1989-1990. Pracę magisterską, dotyczącą procesu kształtowania się niemieckiej normy pisowni i wymowy, obronił w 1990 roku. W październiku 1990 podjął pracę na stanowisku asystenta w Instytucie Filologii Germańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. W październiku 2018 podjął pracę na stanowisku profesora Uniwersytetu.
Germanista, językoznawca ze specjalnością skandynawistyczną. Studia magisterskie odbył w latach 1985-1990, staż asystencki w roku akademickim 1989-1990. Pracę magisterską, dotyczącą procesu kształtowania się niemieckiej normy pisowni i wymowy, obronił w 1990 roku. W październiku 1990 podjął pracę na stanowisku asystenta w Instytucie Filologii Germańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Pracę doktorską na temat wzmocnień pośród nominalnych złożeń i derywatów języka niemieckiego i duńskiego obronił w 1996 roku. W tym samym roku przejął w macierzystym instytucie obowiązki adiunkta. W latach 2002-04 równocześnie pracował jako wykładowca w Wyższej Szkole Filologicznej we Wrocławiu, a w latach 2012-15 sprawował opiekę naukową nad Nauczycielskim Kolegium Języków Obcych w Częstochowie. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał na podstawie kolokwium habilitacyjnego przed Radą Wydziału Filologicznego UWr w roku 2009. Praca habilitacyjna objęła badania nad nominalną derywacją języka niemieckiego i duńskiego. W październiku 2018 podjął pracę na stanowisku profesora Uniwersytetu. Tytuł profesorski uzyskał we wrześniu 2022.
Do jego najważniejszych publikacji naukowych, obok pracy doktorskiej (1998) i habilitacyjnej (2008), zaliczają się dalsze publikacje książkowe. Pierwsza z nich (wydana w roku 2016) dotyczy porównania motywacji morfosemantycznej niemieckich i polskich złożeń i derywatów o identycznej referencji, druga (2018) kontynuuje podjętą w ramach pracy habilitacyjnej tematykę inkorporacji. Trzecia (2019), napisana podczas stażu naukowego na Uniwersytecie we Flensburgu, obejmuje badania nad kolokacjami języka duńskiego w porównaniu z ich tłumaczeniami na język niemiecki, a czwarta (2020), powstała po powrocie na macierzystą uczelnię – tematykę kontaktów językowych z zakresu wpływów języków germańskich, a zwłaszcza angielskiego i niemieckiego, na język polski, ze szczególnym uwzględnieniem nowego typu polskich złożeń. Obecnie pracuje nad projektem badawczym związanym z tematyką gier językowych.
