Konserwacja Auli Leopoldyńskiej
Kompleksowa Konserwacja Auli Leopoldyńskiej – jedno z najciekawszych wyzwań konserwatorskich początku XXI wieku
Aula Leopoldyńska jest jednym z najlepiej zachowanych świeckich, barokowych wnętrz na Śląsku, a jej dekoracja – wykonana w latach 1731–1732 – należy do najpiękniejszych nie tylko na terenie Śląska, ale całej Europy Środkowej.
Dominujący w panoramie Starego Miasta główny gmach Uniwersytetu Wrocławskiego (Collegium Maximum), wznoszony i dekorowany w latach 1728–1740, jest dziś wizytówką Wrocławia i jednym z najcenniejszych zabytków baroku w Europie. By w pełni poznać i zrozumieć ideowy przekaz wystroju gmachu i jego wnętrz, należy pamiętać, że w swojej bogatej historii Śląsk – wraz ze stolicą Wrocławiem – był terenem wpływów czeskich, austriackich, niemieckich i polskich, a Aula Leopoldyńska – podobnie jak inne zabytki Wrocławia – jest wspólnym dziedzictwem wielu narodów.
Będąc najbardziej reprezentacyjnym wnętrzem głównego gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego – jedynym zachowanym w niemalże niezmienionej formie i pełniącym przy tym pierwotną funkcję – Aula służy nie tylko Uniwersytetowi, ale też innym uczelniom wrocławskim oraz wielu instytucjom, to w niej bowiem odbywają się najważniejsze dla środowiska akademickiego uroczystości. Jako część Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego, Aula Leopoldyńska jest drugą – po Panoramie Racławickiej – najchętniej odwiedzaną przez turystów przestrzenią muzealną we Wrocławiu. W 2017 r., mimo znacznych utrudnień i ograniczeń spowodowanych prowadzonymi pracami konserwatorskimi, odwiedziło ją ponad 120 tys. osób (dla porównania: ponad 100 tys. osób w 2015 r. i ponad 140 tys. w 2016 r.).
Trudne i skomplikowane losy uczelni w minionych trzech stuleciach, uszkodzenia gmachu głównego spowodowane działaniami wojennymi, a także prowadzone w przeszłości doraźne prace renowacyjne, doprowadziły do zmniejszenia atrakcyjności tego niezwykłego wnętrza. W pierwszej dekadzie XXI wieku konieczne stało się podjęcie działań zmierzających do przeprowadzenia gruntownych, kompleksowych prac konserwatorskich i restauratorskich. Ich celem jest powstrzymanie procesów niszczących oraz przywrócenie barokowemu arcydziełu pierwotnego charakteru i blasku. W zgodnej opinii specjalistów kompleksowa konserwacja Auli Leopoldyńskiej jest jednym z najciekawszych wyzwań konserwatorskich początku XXI wieku.
Tekst i opracowanie strony: Kamilla Jasińska
Konsultacja naukowa oraz techniczna dot. procesów konserwatorskich: prof. Jan Harasimowicz, dr Łukasz Krzywka, Anna Mossler, Wit Podczerwiński, Anna Pater-Luty
Zdjęcia: Dominika Hull, Marcin Fajfruk, Anna Mossler, Kamilla Jasińska, Łukasz Krzywka
Zdjęcia z dokumentacji powykonawczej: Roland Róg, Agata Warszewska
Zdjęcia archiwalne z 1893 r.: Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu
