II Wrocław Dictation

On Friday morning, September 21^st, in Tadeusz Mikulski’s hall at the Institute of Polish Studies of the University of Wrocław, one hundred people sat down to write a dictation about a skittish Hyacinth with bicolour balayage, and her physics teacher, stylised as a tabloidized demonstrator, who met unexpectedly at the Wrocław Nadodrze train station.

For the second time in the history of the Lower Silesian Science Festival, both young and adult spelling enthusiasts noted down a story dictated by prof. Jan Miodek (full text below): a bit playful, but also chilling, due to orthographic intricacies and the pace of action. The characters, as usual, moved around Wrocław, passing by well-known places on the city map, which often appear in Lower Silesian conversations, local press or at bus stops, but are less often written down by us.

At the Institute of Polish Studies, we are convinced that dictation is not a relic, but rather an exercise that engages both the body and mind. This task allows us to stop, focus and listen to the reader’s voice. When writing a dictation, it is not only the spelling complexities of the Polish language that are important. It is also essential to be attentive, listen actively, be diligent and have a steady writing hand, since nowadays it is more used to typing on the keyboard rather than writing on paper.

A reward for all of the volunteers was the possibility to listen to an interesting story that put a smile on their faces, if only because of the accumulation of words, usually familiar, but rarely used in the vicinity of one another. Being able to participate together, struggling with the same difficulties side by side was also something that everyone enjoyed. However, the best writers deserved special awards. This year, the group of spelling masters was joined by: Tomasz Malarz and Marek Szopa (1st place), Bożena Kloc and Adam Biniszewski (2^nd place), Magdalena Oczek (3^rd place) and Michał Selwesiuk from Private Salesian High School in Wrocław, who received the award for the best student. Nevertheless, we are proud of all participants, because the dictation is just like a marathon – it’s not only about winning it, but also taking up the challenge and reaching the finish line.

Monika Zaśko-Zielińska, Anna Majewska-Tworek, Małgorzata Dawidziak-Kładoczna | Institute of Polish Studies of the UWr

II Wrocław Dictation | “Nadodrzański thriller pół żartem, pół serio” (original text)

Pewnego razu znana już co niektórym, wprawdzie nie najlepsza z ortografii i interpunkcji, ale za to charyzmatyczna i arcyciekawa świata młoda Dolnoślązaczka obudziła się na peronie dworca na wrocławskim Nadodrzu. Była naprawdę niezwykle skonsternowana i na pewno nieco wystraszona. Wokół panowała megaciemność. Było superpusto i zatrważająco cicho. Z dala jedynie zauważyła podążającego ni to szybko, ni to od niechcenia niby-demonstranta z arcyhipsterskim plecakiem, z którego wystawała niebiesko-pomarańczowo-fioletowa flaga. Wkrótce spostrzegła, że to wcale nie żaden stabloidyzowany demonstrant ani też podejrzany nie-Szekspirowski bohater, ale jej niegdysiejszy nauczyciel fizyk, zagorzały przeciwnik myślistwa i rybołówstwa. Od dawna mieszkał na wrocławskim Kleczkowie, mimo że jest z pochodzenia jeleniogórzaninem. Miał na sobie jasnobeżowy T-shirt, przykrótkie spodnie koloru écru i quasi-hiszpańskie sombrero nieco przyprószone kurzem.

Była trochę rozhisteryzowana, ale bynajmniej nie bezradna. Raz-dwa zaczęła biec w stronę swojego eksnauczyciela, który od razu usłyszał niezbyt szybkie odgłosy typu stuku-puku i szuru-buru. Z nagła poczuł się niezbyt dobrze, ale niezadługo ujrzał znaną sobie z dawien dawna nie lada odważną, ultradociekliwą uczestniczkę jedno- i dwutygodniowych warsztatów w pewnym liceum ogólnokształcącym w okolicy parku Staromiejskiego we Wrocławiu. Zawołał: „Można by się tu każdego spodziewać, tylko nie pierzchliwej Sylwii Skarżanki! Dawnośmy się nie widzieli! Bądź co bądź wolisz jeździć swoim dwudziestodwuipółletnim fiatem niż pendolino czy intercity!”. Nie poważyła się przypomnieć, że tak naprawdę ma na imię Hiacynta. Poprawiła swą maksisukienkę w talii, a także zuchwałą fryzurę afro połączoną z dwukolorowym balejażem. Zrobili sobie sweet focię, a następnie podążyli w stronę mostu Trzebnickiego. Zależało jej, by znaleźć się nieopodal ronda Hemara przy nowo wybudowanym osiedlu. Nauczyciel-podróżnik ruszył w stronę jazu Różanka, by świeżo zrewitalizowanym wałem dotrzeć do cmentarza Osobowickiego. Od dawna był przecież zapalonym hobbystą fotografii funeralnej.

II Wrocław Dictation | “The Odra River thriller, half joking and half serious”

Once upon a time, already known to some, although not the best in spelling and punctuation, nevertheless a charismatic and extremely interesting young girl from Lower Silesia woke up on a train station platform in the Nadodrze district of Wrocław. She was extraordinarily confused and certainly a bit scared. There was mega-darkness all around. The place was super empty and appallingly quiet. From a distance, she only noticed that a pseudo-demonstrator with an arch-hipster backpack, from which a blue, orange and violet flag protruded, was approaching neither fast nor slow. Soon enough she realised that he was not a tabloidized demonstrator at all, or even a fishy non- Shakespearean hero, but her erstwhile physics teacher, a staunch opponent of hunting and fishing. He has lived in Kleczków for a long time, despite the fact that, originally,

he is from Jelenia Góra. He was wearing a light beige T-shirt, shortish ecru pants and a slightly dusty quasi-Spanish sombrero.

She was a little hysterical, but by no means helpless. Chop-chop, she started running towards her ex-teacher, who immediately heard not too quick noises such as knock- knock and shim-sham. Suddenly he felt unwell, soon enough he saw a brave, ultra- inquisitive participant of the one- and two-week workshop in a secondary school in the vicinity of Park Staromiejski. He exclaimed: “You would expect everyone here, but not the skittish Sylwia Skarżanka! Long time no see! After all, you prefer to drive your twenty-two-and-a-half-year-old Fiat rather than a pendolino or intercity train!” She did not dare to remind that her real name was Hyacinth. She has tweaked her maxi-dress at the waist, as well as her audacious afro hairstyle combined with a bicolour balayage. They took a selfie and then headed towards the Trzebnicki Bridge. She wanted to reach the Hemar’s roundabout, next to the newly built housing estate. The teacher-traveler set off towards the Różanka weir, in order to reach the Osobowice cemetery through the newly revitalised embankment. After all, he has long been an avid hobbyist of funeral photography.